کد مطلب:326150 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:254
فرجام کار میرزا حسین علی
در این شرایط بود كه دولت عثمانی آنان را از هم جدا كرد. ازلیان را به ماگوستیا، در خاك قبرس و بهاییان را (به سركردگی میرزا حسین علی) به قلعه ی عكا، در خاك فلسطین فرستاد. صبح ازل تا پایان عمر در قبرس بود و بعد از درگذشت وی میرزا هادی دولت آبادی و برادرش جنبه ی ریاست ازلیه را داشتند. میرزا حسین علی هم در سال 1309 هجری قمری در عكا از دنیا رفت.
میرزا حسین علی دعاوی گوناگونی داشت: افزون بر مقام «من یظهره اللهی» و پیامبری، گاهی خود را نمله ی فانیه [مساوی مورچه ی مردنی] [1] می شمرد و گاهی هم پا از اریكه ی الوهیت فراتر می نهاد و خویشتن را خدای خدایان، می پنداشت [2] و این همه در حالی بود كه با صراحت تمام حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله را فرجام پیامبران و رسولان می دانست [3] .
میرزا حسین علی دعاوی گوناگونی داشت: افزون بر مقام «من یظهره اللهی» و پیامبری، گاهی خود را نمله ی فانیه [مساوی مورچه ی مردنی] [1] می شمرد و گاهی هم پا از اریكه ی الوهیت فراتر می نهاد و خویشتن را خدای خدایان، می پنداشت [2] و این همه در حالی بود كه با صراحت تمام حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله را فرجام پیامبران و رسولان می دانست [3] .
[1] آثار قلم اعلي جلد 4 صفحه 364.
[2] مكاتيب عبدالبهاء جلد 2 صفحه 255.
[3] اشراقات صفحه 293.